غزل ناتمام4 :: ققنوس14

هدفم از نوشتن این شعر این بود با یه شاعر گمنام"مرحومه زارع" که سبک شعریش شبیه فاضل نظریه شنا بشی بعید نیست سرم را غزل به باد دهد و آبروی مرا در محل به باد دهد بعید نیست و بگذار هرچه می خواهد قبیله ام به دروغ و دغل به باد دهد زبان سرخ و سر سبز و چند نقطه...، مرا دو صد کنایه و ضرب المثل به باد دهد قفس چه دوره سختی ست، می روم هر چند مرا جسارت این راه حل به باد دهد چقدر نقشه کشیدم برای زندگیم بعید نیست که آن را اجل به باد دهد

۱۲ مرداد ۹۲ ، ۱۵:۳۶

محمدحسین

خوب بود مثل همیشه

۱۱ مرداد ۹۲ ، ۱۷:۲۲

.....

چندی است که هجران تو را تجربه کردیم

القصه، بلاغصه تو طرف نبستیم

رسم است که شاعر گله از یار نماید

ما با خم گیسوی تو از حادثه جستیم

ما را به وفای تو همیشه نظری هست

عمری به سر راه تو در کوچه نشستیم

هرچند ز غمهای تو بس شکوه نمودیم

در آن غزل قبل "عسل"خوان "تو" هستیم*

برگرد که شبهای مرا بی تو سحر نیست

ما با تو "بلی" گفته آن روز الستیم

---------------------------------------

* ای دوست! "تو" و من "عسل" و خربزه هستیم

۱۰ مرداد ۹۲ ، ۰۴:۱۳

علی یاسمی

بعضی وقتا آدم تو برزخ میمونه در مورد رفیقش: اینجاست که این شعر فاضل یاد آدم میاد: کاش هرگز دست دوستی نمیدادی من

آزوی وصل از بیم جدایی بهتر است

پاسخ:
نمی دونم...شاید!

۰۹ مرداد ۹۲ ، ۱۹:۰۹

رهگذر دنیا

لطف کن جمله بندی نظر بالایی رو درست کن

پاسخ:
خوب بودکه!

۰۹ مرداد ۹۲ ، ۱۹:۰۷

رهگذر دنیا

سلام اگه طرف مقابل واقعا عاشق باشه که خوردن خربزه و عسل که براش چیزی نیست، حاضر جونش رو بده!!! بهت پیشنهاد میکنم که اگه واقعا دلت از دست یه نفر خورد شده همون بیت معروف رو براش بفرستی: تا توانی دلی به دست آور/دل شکستن هنر نمی باشد حالا از شوخی بگذریم؛ شعر خوبیه فقط اگه یه کمی روی تصویر پردازیش بیشتر کار بشه بهتر هم میشه

پاسخ:
ممنون ازتوصیه تون!

۰۹ مرداد ۹۲ ، ۱۱:۱۵