...

تقدیم به کوه ترین!

کوه فریاد هم اگر بکند

چشمه چشمه به گریه سر بکند...

کوه بی شک اگر تمام عمر

تک و تنها, غریب, سر بکند...

کوه اگر در هزارها طوفان

یک تنه سینه را سپر بکند...

کوه کوه است وخوب می فهمد

هرکه برچهره اش نظربکند,

.

.

.

کوه بود و رسول آنجا بود

این دلیل پیمبری ها بود!

وحی اصلا به کوه نازل شد

گر چه پیغمبری هم آنجا بود‍!

تا خدا را نشانشان بدهد

رفت موسی و کوه پیدا بود!

ماه و خورشید سجده می کردند

کوه پروردگار آن ها بود,

.

.

.

کوه گاهی شکاف هم دارد

گاه بسیار و گاه گم دارد

کوه گاهی _عجیب و پیچیده ست_

سر خود را به چاه هم دارد

کوه گاهی _به مادرم سوگند_

قد چون ذوالفقار خم دارد

کوه گاهی چنان بزرگ شده ست

که برای خودش حرم دارد.